Pinksteren
Pinksteren begint met armoede. Met innerlijke armoede. Armoede, die bestaat uit niet-weten en niet-begrijpen. Deze armoede zorgt voor leegte. En leegte – dat hebben we de afgelopen tijd gemerkt – kan pijnlijk aanvoelen. Want leegte doet denken aan alleen, een woord dat voor ons al snel rijmt op eenzaam.
Leegte heeft echter ook een bijzondere kwaliteit, die je niet moet onderschatten. Leegte zorgt voor ruimte. Ruimte in ons. Openheid om te ontvangen.
Met Pinksteren erkent de geest van Christus onze leegte en schenkt daaraan haar licht en haar geest. Dat gebeurt geleidelijk en duurt je leven lang. Het gebeurt zelfs zonder dat je het merkt. Pas later misschien ontdek je waar ergens het licht van Christus je leven raakte. Toen de stralen van het licht van God gebundeld werden. Zoals een loep de stralen van de zon concentreert in een klein brandpunt. Weet je nog? Als kind kon je met zo’n vergrootglas een stukje papier of een strootje laten smeulen. In Christus komt het licht van God samen. Het licht van God dat je leven kan raken.
In het verhaal hierover uit de Bijbel herinneren ogenschijnlijk simpele, dagelijkse verschijnselen aan dit mysterie van Christus. Het zijn natuurverschijnselen: wind en vuur. Wind vult de leegte en laat tegelijkertijd ruimte bestaan. Zoals je een fietsband met lucht vult om lekker te kunnen fietsen. Vraag maar eens aan de fietsenmaker: je vult ‘m met zoveel lucht, dat de band goed stevig is. Pas dan fiets je licht. Zoals onze leegte met Pinksteren gevuld wordt met wind. De wind die verwijst naar de kracht van de goedheid van Christus.
Er is ook iets dat op vuur lijkt. Dit vuur verspreidt zich, totdat het iedereen bereikt. Iedereen. De verschijnselen wind en vuur trekken de aandacht: wat gebeurt hier?
Eerst was er leegte, die zorgde voor sprakeloosheid. Niet-weten, niet-begrijpen, niet durven spreken. De verrassende wending die begeleid wordt door wind en vuur zorgt ervoor dat we hier het begin meemaken van een gesprek. Ja, er wordt een gesprek gestart! Let op: het wordt verder vrij onsensationeel beschreven en het stelt niet zoveel voor in de ogen van anderen, maar de ervaring dat de geest van God jou opzoekt om met je in gesprek te zijn laat zich maar met weinig vergelijken. Het is het begin van iets dat nooit stopt.
Het gesprek heeft een bepaald karakter. Want iedereen hoort de leerlingen van Jezus in hun eigen taal spreken. Dat is de crux. De Pinksterervaring uit Handelingen 2 laat zien dat wat ooit vreemd en onbegrijpelijk was op een bepaald moment vertrouwd kan gaan worden. Dat is een ervaring die je bij blijft.
Ernst Zoomers